بسم الله الرحمن الرحیم
اول
این اعیاد و هفته ی وحدت مبارک
دوم
اگر هدف از کار تربیتی را سعادت افراد در دنیا و آخرت بدانیم یعنی میخواهیم دین را کامل اجرا کنیم چون دین سعادت را رقم میزند پس بواسطه ی قبض و بسط دین و حداقلی و حداکثری بودن دین و حدود نفوذ دین ، منظور از کار تربیتی فرق خواهد کرد . اگر دین را در همه ی امور نفوذ بدهیم کار تربیتی در همه ی امور نفوذ خواهد کرد پس حتی حکومت اسلامی هم درصدد کار تربیتی است ! پس انحصار کار تربیتی در کمترین حالت ممکن یعنی فقط نشان دادن راه صحیح به فرد ، اشتباه است . ناحیه نفوذ کارتربیتی همان ناحیه نفوذ دین است و با این دیدگاه تنها کسانی حق کار تربیتی دارند که یا مورد تایید مجتهدی باشند یا خود مجتهد باشند چون انحصارا این مجتهد است که دین شناس کاملی است . از همین جا اهمیت داشتن تشکیلاتی که در راس آن یک مجتهد باشد ، معلوم میشود . تشکیلاتی که همه در آن با رای مجتهد مشروعیت می یابند و کار تربیتی میکنند . و همه ی اینها به معنی نفی کارهای تربیتی فعلی نیست . چون در نبود این چنین تشکیلاتی ، همین کارهای تربیتی کوچک هم خوبند .