بسم الله الرحمن الرحیم
توی صحبتهای دوستانه بعضی وقتها پیش میاد که صحبت از مسائل ارزشی میشه و یکی پیدا میشه و میگه "ای بابا دیگه گذشت اون زمان ، الان دیگه اینجوری نیست و نمیشه و ... " . همیشه هم دو سه تا مثالِ دست به نقد از همسایه و فامیل داره تا ثابت کنه حرفش درسته . مثلا میگی آدمهای نماز خوان خیلی خوبن میگه نه ما یه فامیل داریم ، رونوشت برابرِ اصلِ هیتلر ! همین چند روز پیش سه نفر رو کشت و الان هم اینتر پل دنبالشه ! تا هفته ی قبل هم صف اول نمازِ جماعت بود !
سوالی که این وسط پیش میاد اینه که ما چطوری میتونیم واقعیت رو بشناسیم ؟ چقدر با حجاب داریم و چقدر بی حجاب ؟ چقدر از ازدواج ها موفق بوده و چقدر ناموفق ؟ چقدر نماز خوان داریم و چقدر بی نماز ؟ چقدر سیگاری داریم و چقدر معتاد و چقدر ... و الخ . واقعیت اینه که سخت میشه به واقعیت رسید . شناخت کوچه محله ای از واقعیات به درد تعریف های خاله زنکی میخوره ! چرا نمیشه راحت به درک درستی از واقعیات رسید ؟ چون جامعه ی آماری بالاست ! هفتاد و پنج میلیون آدم رو چطوری میشه شناخت که چقدر با حجاب داره و چقدر بی حجاب ؟!!! تو یک کوچه هم نمیشه ! ساعت ها بررسی میخواد که دقیق بگی یکی با حجاب حساب میشه یا نه ! بگذریم از این که تعریفِ باحجاب هم پیش هرکس یک جوریه و با بقیه متفاوت ! جامعه رو که نمیشه الکی بررسی کرد ! معیار میخواد . کسی که میگه خیلی ها بی حجابن رو میشه متهم کرد ! میشه به بی حجاب بودن اطرافیانش متهم کرد و بهش فهموند که واقعیت محدود به اطرافش نمیشه (این متهم کردن احتمالا یک حرکت غیر اخلاقی باشه ، پس اصلا توصیه به انجام این عمل نمیشه!!!) ! اینکه بدون شناخت واقعیت از واقعیات صحبت نکنیم که واضحه . پس چرا بیخودی جو میدیم ؟؟؟ به انتقال شایعات سرعت میدیم . واقعیات رو کامل بشناسیم .
عدم شناختِ درست از واقعیات روز میشه روند تهرانیزه کردن کل کشور ، استفاده از نظریات توسعه ، سر در گمی های علمی ، منتظر بروز رنسانس در ایران بودن ، اقتصاد لیبرال و ... . عدم شناخت میشه این که عمرت رو سرِ برنامه ی ... صرف کنی !!!
یتیهون فی الارض...
والسلام